دوست داشتنت چقدر زیباست...
چقدر عاشقانه وجودم را تمـــنا می کنی...
چقدر سخاوتمندانه از هر آنـــچه که داری می بــخشی
آنهم وقتی تمام درها به رویمان بسته شده و همه ترکمان گفته اند...
چـــقدر مـــهربانانه خــــطاهایم را مـــی پوشــــانی و دسـتانت را پناه میکنی
آنهم وقتی انسانها خطاهایت را فریاد می کشند و تو را به محکمه ی "عدل" می برند...
اما اگر عدل است چرا خودشان از خطا و اشتباه عاری نیستند؟
دوست داشتنت چقدر زیباست...
هر لحظه در اندیشه ای تا وجودمان را پرورش دهی...
چقدر زیبا با کلامت آرامش را به قلبمان باز می گردانی...
کاش که دوست داشتن ما هم شبیه دوست داشتن تو بشود خدای مهربانم...کاش